Rogier van Dam

Chef/Eigenaar

Als 15-jarige jongen wist hij het nog niet helemaal zeker, voorzichtig een jaartje kop-klas gedaan bij het St Hubertus college. De pan lag lekker in de hand en de wereld van smaken wist hem te pakken. Zijn vader waarschuwde hem wel: “keihard werken jongen, anders red je het niet in de keuken.” Tijdens zijn koksopleiding heeft hij dat dan ook gedaan, hard gewerkt onder strenge maar goede leermeesters. Prachtige zaken als Van Vlaanderen, Aujourd’hui en Le Hollandais in Amsterdam sieren zijn cv, maar bovenal zijn ontwikkeling. Toen Restaurant de Posthoorn in Monnickendam opende en hem als chef aanstelde voelde hij zich daar dan ook klaar voor. Het ondernemerschap trok. Na al die tijd nog steeds een beetje eigenwijs. Een duidelijke mening over het soort servet, de sfeer en bovenal wat hij in de keuken wil. Eigen ham en worst maken, niet teveel gedoe, gewoon een lekker bord eten.

Jeroen Mak

Kok

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, zijn ouders voedde hem al eieren bakkend op bij hun lunchroom Hannibal (de beste ravigotte saus van Amsterdam vinden wij). Toen werd hij leerling bij ons, daarna verder geleerd bij de Seafoodbar en restaurant Vinkeles. Nu terug bij ons, en hoe. Ook wel "die lange" met zijn krappe twee meter leert hij van Rogier nu de kneepjes van het zogenaamde warme kantje. Het blijst is hij als hij lekker vleesjes en visjes staat de bakken. Gelukkig leren wij van hem ook wat; hij is de ongekroonde koning van de Amstelveense straattaal. In de toekomst zien we hem nog wel als de troonopvolger bij Hannibal, maar wat ons betreft zit hij tot die tijd en zo lang mogelijk lekker bij ons.

Joyce Jansen

Kok

Als ze denkt dat het beter kan, dan zegt ze het altijd heel zachtjes. Maar ze heeft eigenlijk altijd gelijk. Mag dus best wat harder, maar ze groeit elke dag in zelfvertrouwen en ze blijft haar eigen zachte zelf. Mooie bordjes, met zorg koken, dat is hoe je Joyce als kok kan omschrijven. Nog een beetje ervaring, wat meer dingen maken, ervaren en proeven. Komt wel goed met die Joyce....

Patrick Kessler

Souschef

Eens kijken, we kennen Patrick al jaren. Hij was toen nog het getalenteerde broekie in een keuken waar ook een latere collega werkte. Zij is al weer weg, maar we hebben altijd contact gehouden met Patrick, terwijl we hem zagen groeien en opklimmen in de mooiste keukens van Nederland. Ondertussen hielp hij ons wel eens uit de brand als we een dagje omhoog zaten in de keuken. Want zo is hij; altijd bereid te helpen, een harde werker met een ontzettend oog voor het opmaken van mooie bordjes. Soms een tikje overenthousiast, maar laten we eerlijk zijn, dat is wel gezellig. Klinkt als souschef materiaal toch? Nu toen de plek vrij kwam, dachten wij dat dus ook.

Elise Moeskops

Sommelier/Eigenaar

De vriendin van Rogier en zijn steun en toeverlaat op de achtergrond. Lastage hebben ze echt samen opgebouwd. Nu leent Elise haar wijn- en warenkennis aan het bedieningsteam, liefkozend wordt ze ook wel de encyclopedie genoemd. Zij zorgt met haar contacten in de wijnwereld voor de aanvoer van bijzonder vondsten en oude jaargangen. Daarnaast zorgt ze voor de administratie en staat ze naast haar baan als communicatieadviseur ook gewoon nog af en toe een dagje op de vloer. Veel te leuk om Lastage helemaal te moeten missen.

Imke Peeters

Sommelier

Niks warmers dan terug op het nest. Imke was ooit onze veel te goed geïnformeerde oproepkracht. Ze studeerde al voeding en diëtiek, maar toen werd ze bij ons ook nog gegrepen door het wijnvirus. Wij hadden daar het volste vertrouwen in, maar geen plek... Een paar maandjes ervaring opdoen bij een bevriend restaurant en daar precies zo snel geleerd als wij al hadden gedacht. Toen hadden wij wel een plekje en hebben we haar met veel liefde weer terug gestolen.

De meiden...en Pieter

2016

Het was geen bewuste keuze, maar het bedieningsteam bestond al lange tijd alleen uit vrouwen. De meiden van Lastage zijn het hart van de bediening. Over het algemeen studentes, soms meiden die het horecavirus niet los kunnen laten en naast een baan of gezin nog een avondje bij ons die behoefte komen bevredigen. Maar elke traditie moet uitgedaagd worden, dus mocht je onze Pieter op de vloer treffen, steun hem dan maar een beetje. Hij moet het toch een tikkie zwaar hebben in ons meisjesteam...